هدف: هدف اصلی این پژوهش آماده سازی، انطباق و هنجاریابی مقیاس تجدید نظر شده حافظه وکسلر در شهر شیراز، بررسی پایایی و روایی، تهیه جدولها و نمرات هنجاری آن در سنین 64-16 سال بوده است. روش: پس از انجام پژوهش مقدماتی، فرم فارسی پرسشنامه یاد شده تهیه شد. آزمودنیهای پژوهش را 205 آزمودنی بهنجار تشکیل داده‏اند که در چهار گروه سنی 16 سال تمام تا 64 سال و 11 ماه با استفاده از مقیاس یاد شده مورد آزمون قرار گرفتند. نتیجه: داده‏های به دست آمده از عملکرد آزمودنی ها به پنج نمره ترکیبی،نمرات استاندارد و پنج شاخص ترکیبی تبدیل گردید. همچنین رتبه‏های درصدی منطبق با پنج نمره ترکیبی در هر گروه سنی تهیه گردید. پایایی مقیاس به شیوه بازآزمایی محاسبه شد. ضریب‏های بازآزمایی برای خرده آزمونها و ترکیبها از 28/0 تا 98/0 به دست آمد که در حد رضایتبخش می باشد. همچنین خطای معیار اندازه گیری محاسبه شد که پایاترین شاخص، شاخص توجه/تمرکز و سپس شاخص حافظه کلامی بود. به منظور بررسی روایی مقیاس، اجرای مقیاس روی گروه بالینی دارای آسیب حافظه یا مشکوک به آن، صورت گرفت. این گروه در پنج شاخص با نمونه هنجاریابی مقایسه شد که نمرات پایین در شاخصهای مقیاس برای گروه بالینی به دست آمد.

هدف: با توجه به اثرات بیهوشی بر جریان خون مغز و عملکرد مغز، و نقشی که عملکرد شناختی در زندگی اجتماعی و موقعیت شغلی و پیشرفت تحصیلی افراد ایفا می کند، بررسی تغییرات حافظه بعد از اعمال جراحی ضروری به نظر می رسد. روش بررسی: به این منظور در یک بررسی بالینی اثرات بیهوشی عمومی و اسپاینال بر حافظه دور و نزدیک 64 مرد جوان 24-20 ساله ASA Class I, II که کاندید عمل جراحی اندام تحتانی یا قسمت تحتانی شکم بودند مقایسه گردید. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه بیهوشی عمومی (32 نفر) و اسپاینال (32 نفر) تقسیم شدند. با استفاده از مقیاس حافظه وکسلر تجدید نظر شده، قبل از عمل، 24 ساعت بعد از عمل و 3 ماه بعد از عمل از بیماران هر دو گروه آزمون بعمل آمد. بیماران گروه بیهوشی عمومی در شب قبل از عمل 10 mg دیازپام خوراکی دریافت نمودند. قبل از القا 1 mg میدازولام به اضافه 2 µg/kg فنتانیل به عنوان پیش دارو و القا بیهوشی با 5 mg/kg نسدونال به اضافه 0.5 mg آتراکوریوم صورت گرفت. نگهداری بیهوشی با 50% N20 به اضافه هالوتان بود. بیماران گروه اسپاینال 10 mg دیازپام خوراکی شب قبل از عمل دریافت نمودند. 1 mg میدازولام به صورت پیش دارو تجویز شد و اسپاینال با 100 mg لیدوکایین یا 12 mg بوپیواکاژین انجام شد. سطح اسپاینال بالا، ناپایداری شدید همودینامیک، حوادث موثر بر حافظه در فواصل پیگیری از مطالعه حذف شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشانگر کاهش بهره حافظه (P<0.001)، کاهش بهره حافظه نزدیک (P<0.001)، کاهش شاخص کلامی (P<0.001)، کاهش شاخص توجه و تمرکز (P<0.001) را در 24 ساعت بعد از عمل در گروه بیهوشی عمومی نشان داد، اما در گروه اسپاینال چنین کاهشی مشاهده نشد و در سه ماه بعد در هر دو گروه تغییری مشاهده نشد که p.value در بهره حافظه، بهره حافظه کوچک، شاخص کلامی، و شاخص توجه و تمرکز به ترتیب P=0.094، P=0.171، P=0.20، P=0.67 بود. در رابطه با حافظه دور 24 ساعت بعد از عمل و 3 ماه بعد نسبت به قبل از عمل در هر دو گروه بدون تغییر باقی ماند. نتیجه گیری: بنابراین پیشنهاد می گردد حداقل 24 ساعت بعد از بیهوشی عمومی از رانندگی و کار با وسایلی که نیاز به دقت و تمرکز دارند خودداری گردد.

هدف اصلی این پژوهش، وارسی ویژگی های روان سنجی مقیاس حافظه وکسلر-نسخه سوم (WMS-III) است. به همین منظور، این آزمون بر روی یک نمونه 266 نفری (120 مرد، 144 زن) از دانشجویان دو دانشگاه شاهد و تربیت معلم تهران که به روش تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده بودند، اجرا گردید. ضرایب پایایی به روش آلفای کرونباخ برای خرده مقیاس ها از دامنه 0.65 تا 0.85 و برای شاخص ها از 0.75 تا 0.86 قرار داشت. همچنین ضرایب پایایی به روش دو نیمه کردن برای خرده مقیاس ها نیز از 0.62 تا 0.84 و برای شاخص ها از 0.70 تا 0.85 متغیر بود. پایایی به شیوه توافق بین ارزیاب ها در خرده مقیاس هایی حافظه منطقی I،II  و تصاویر خانواده I،II  که احتیاج به قضاوت بالینی داشتند حاکی از توافق بالای (0.85) ارزیاب ها است. برای ارزیابی اعتبار آزمون از روش های مختلف برآورد اعتبار سازه استفاده شد. همبستگی نمرات WMS-III با شاخص ها و نمره کلی آزمون WAIS-R short form محاسبه شد که ضرایب، معنا دار و پایین تر از متوسط بیانگر تمایز دو ساختار حافظه و هوش در عین ارتباط بین آن ها است. همبستگی متقابل بین شاخص ها و خرده مقیاس های WMS-III نیز حکایت از همبستگی بالا بین خرده مقیاس ها بعد-ویژه با هم و همبستگی پایین با خرده مقیاس های دیگر دارد که نشان دهنده اعتبار سازه قابل قبول این مقیاس است. از روش تحلیل عامل اکتشافی (روش مولفه های اصلی با چرخش واریمکس) برای بررسی ساختار عاملی مقیاس استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان دهنده ساختار سه عاملی (حافظه شنیداری، حافظه دیداری، حافظه فعال) مقیاس است که این عامل ها روی هم رفته 76.845 درصد واریانس کل آزمون را تبیین می کنند. این داده با یافته های به دست آمده از تحقیقات مختلف در زمینه تعداد عوامل هماهنگ، اما در زمینه خرده مقیاس های زیربنایی عامل حافظه شنیداری اختلاف دارد.

هدف این پژوهش بررسی و مقایسه عملکرد کودکان دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی و کودکان دارای اختلالات یادگیری کلامی در زیرآزمونهای مقیاس تجدید نظر شده هوشی وکسلر کودکان، آزمون دیداری ـ حرکتی بندرگشتالت و مقیاس ریاضیات ایران کی مت بود. پس از ارزیابیهای متعدد بر اساس تفاوت معنادار بین هوشبهر کلامی و عملی و نمرات مقیاس درجه بندی دانش آموزان: تشخیص اولیه کودکان دارای اختلالات یادگیری (مایکل باست، 1971) دو گروه دارای اختلالات یادگیری کلامی و غیرکلامی از میان مراجعه کنندگان به مراکز اختلالات یادگیری سازمان کودکان استثنایی شهر شیراز شناسایی شدند. اطلاعات لازم به منظور انجام این پژوهش با استفاده از مقیاس تجدید نظر شده هوشی وکسلر کودکان، آزمون دیداری ـ حرکتی بندرگشتالت و مقیاس ریاضیات ایران کی مت از 52 آزمودنی دختر و پسر 6 تا 11 ساله دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی (23 نفر) و دارای اختلالات یادگیری کلامی (29 نفر) جمع آوری گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آمار توصیفی و آزمون T مستقل با روش تصحیح بونفرنی استفاده شد. نتایج نشان داد که:1ـ میانگین نمرات گروه دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی در خرده آزمونهای اطلاعات، شباهت ها، حساب و واژه ها از میانگین نمرات گروه دارای اختلالات یادگیری کلامی به طور معنادار بالاتر است. و در خرده آزمون حساب برخلاف سایر زیرآزمونها میانگین نمرات گروه دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی از میانگین نمرات گروه اختلالات یادگیری کلامی پایین تر است.2ـ تفاوت معناداری در تمام خرده آزمونهای عملی مقیاس تجدید نظرشده هوشی وکسلر بجز تطبیق علایم در دو گروه دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی و دارای اختلالات یادگیری کلامی وجود دارد. میانگین نمرات گروه دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی از میانگین نمرات گروه دارای اختلالات یادگیری کلامی به طور معناداری کمتر است.3ـ میانگین گروه دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی در آزمون دیداری ـ حرکتی بندرگشتالت به طور معنادار پایین تر از میانگین گروه دارای اختلالات یادگیری کلامی است.4ـ میانگین گروه دارای اختلالات یادگیری غیرکلامی در تمام بخشهای مقیاس ریاضیات ایران کی مت به طور معنادار پایین تر از میانگین گروه دارای اختلالات یادگیری کلامی است.با استفاده از نتایج فوق تشخیص اختلالات یادگیری کلامی و غیرکلامی با استفاده از نیمرخ نمرات در زیرآزمونهای مقیاس تجدید نظرشده هوشی وکسلرکودکان، آزمون دیداری ـ حرکتی بندر گشتالت و مقیاس ریاضیات ایران کی مت امکان پذیر بوده و استفاده از هر سه مقیاس توصیه می شود.

هدف از این پژوهش، بررسی ویژگی های روان سنجی نسخه فارسی مقیاس تجدید نظرشده وابستگی به تمرین در ورزشکاران رشته پرورش اندام بود. به این منظور، 400 نفر از ورزشکاران مرد رشته پرورش اندام، به صورت در دسترس انتخاب شدند و به مقیاس تمایل به عضلانی بودن، مقیاس تجدید نظرشده وابستگی به تمرین، پرسش نامه بررسی اختلال های خوردن، و مقیاس اختلال در عملکرد، پاسخ دادند. اعتبار مقیاس، بر اساس همسانی درونی بررسی شد. دامنه آلفای کرونباخ (76/0 تا 82/0) نشان داد که نسخه فارسی مقیاس تجدید نظرشده وابستگی به تمرین، از اعتبار مطلوب برخوردار است. تحلیل عاملی تاییدی، از الگوی هفت عاملی مقیاس تجدید نظرشده وابستگی به تمرین حمایت کرد. روابط درونی بین خرده مقیاس ها (22/0 تا 59/0) و روایی همزمان مقیاس (09/0 تا 78/0) نیز مناسب و رضایت بخش بود. نسخه فارسی مقیاس تجدید نظرشده وابستگی به تمرین، ویژگی های روان سنجی رضایت بخشی در جمعیت ایرانی دارد و در موقعیت های مختلف بالینی و پژوهشی، قابل استفاده است.